وطن چیست؟ آب، خاک،
آدم ها، حس، عادت، یک خط قراردادی روی نقشه؟
چند ترم پیش در کلاس
زبان آموزش زمان آینده را داشتیم که استاد پرسید فکر می کنید در قرن بعد چه
تغییراتی رخ دهد؟ و هر کدام شروع کردیم به خیالبافی و قطار کردن پیشرفت ها و توسعه
های ژولورن ای البته با در نظر گرفتن مونث و مذکر، جمع و مفرد حتی برای آب و
پنجره؛ که یکی از هم کلاسی ها گفت« البته نه در ایران» و همه تاییدش کردند.
من که از ابر بلندی
به زمین پرت شده بودم گیج و مات به دنبال یک نقطه امید لابه لای این همه حرف آرمانگرایانه
برای ایران می گشتم. آخه چرا "نه"؟ چرا؟ یک قرن بعد؟
نمی دانم وطن چیست
اما هرچه هست بدون امید به یک قرن بعدش بغضی در گلویم گیر می کند.
