روزی در یکی از میدانهای شهر مجسمه ای از تو خواهیم ساخت شاید کمی زیباتر، روزی در جشن پیروزی مان جلادانت را خواهیم بخشید که آنها هم فرزندان این وطن، مادر و پدر فرزندان این مرزوبومند.ما جنبش مدنی مان را با خون آبیاری نمی کنیم که ثمره ای چون شما به بار آرد؛ تجربه گذشته ما را بس است .
بر تو درود که با نادانی و اشتباهاتت نشان دادی دیگر تبر تزویر فروشان مقدس از خون ماسیده بر آن کند شده است.
تقصیر تو نیست تقصیر همه ی ماست که وقتی بیشمار کسان را به نام توده ای ،نهضت آزادی ،کرد جدایی طلب، منافق وهزار عذر دیگر سلاخی کردید، به هزار جرم ناکرده در دادگاه های فرمایشی محکوم کرده و در تلویزیون به آن بالیدید؛ این ما بودیم که سکوت کردیم، این ما بودیم که خود را از آنها جدا تصور کردیم در حالی که همه پاره ای ازیک پیکره ایم .پیکری که دیگر هر اندامش از شکنجه فسفرین درد عیان است.
اما با حماقت تو چهره واقعی دوریانگری را دیده ایم و با خود خواندیم بنی آدم اعضای یک دیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند چو عضوی به درد آورد روزگار دگرعضو ها را نماند قرار.
هنوز به تو احتیاج داریم، قسمت هایی از این ریشه باقی ست، تعدادی از مردم به بهانه دفاع از دین، حجاب وجلوگیری از فساد هنوز به شما چشم دارند و من هم به تو؛ که می دانم بهتر از هر کس دیگری می توانی با افراط و تفریطت لزوم جدایی دین از سیاست را اثبات کنی و به شیوه خودت بگویی لا اکراه فی الدین ...
