«دنیا بدون جنگ ، پیش از آن که شروع به کشتن هم کنیم چه شکلی بوده؟»

در جریان درگیری های انتخابات، افراد زیادی از جمله خود من، درحیرت نیروهای گارد ویژه و لباس شخصی های جنگجو بودیم. عده ای می گفتند این ها نیروهای حزب الله اند یا نیروهای سابق حزب بعث عراقند آخر یک ایرانی آن هم نسبت به هم وطن خودش نمی تواند این قدر سنگ دلانه رفتار کند.
با دیدن هم وطنان گاردی دوستان به یاد فیلم های امریکایی افتادند که سربازها حاصل لقاح در لوله آزمایشگاهی و رحم آزمایشگاهند. در سربازخانه بزرگ می شوند و از بدو تولد فنون رزمی و خشونت می آموزند. اما از آن جا که ما تکنولوژی را از روسیه و چین وارد می کنیم و فیلم امریکایی بود و چین هم که نیازی به نان خور اضافه ندارد سناریو کمی تغییر کرد مجهول بودن پدر و مادر آنان.
به نظر من همه این سناریو ها در یک امر مشترکند، پرورش در محیطی به دور از عشق، محبت و احترام.
در مورد ما مساله دیگری به نام اعتقادات هم وجود دارد که میتوان از آن بهره برداری مثبت یا منفی کرد.
آیا قتل و جنایت مجاز است؟ از زبان یکی از این افراد شنیدم که اگر معظم له بفرمایند مجاز است واگر اشتباه باشد گناهش گردن ایشان است!!
به یاد پیامبری افتادم که از گناهان قومش خسته شده از خداوند طلب عذاب آن ها را می کند در عوض خداوند او را به پرورش باغچه ای دعوت می کند. وقتی با مراقبت و زحمت گیاهان رشد کرد و باغچه زیبا شد، پیامبر نتوانست دستور خداوند را اجابت کرده باغ را ویران کند.
خشونت تیغ دو دم است. هر آسیبی که به دیگری برسانیم ضربه مهلک تری به خود زده ایم. فکر می کنم فرمان خدا را معظم له اشتباه به گوش ما رسانده باشد.